Marina's broertje stapte uit het leven: 'Wat als... spookte constant door mijn hoofd'
Op de ’Dag voor nabestaanden na zelfdoding’ komende zaterdag, wordt er stilgestaan bij zelfdoding van geliefden. Marina Broeva (35) kan hierover meepraten, in 2018 stapte haar broertje Alexander uit het leven. Ondanks haar verdriet lukte het Marina om zijn dood in iets positiefs om te zetten en helpt ze nu andere jongeren met mentale problemen.
Op 7-jarige leeftijd vlucht Marina met haar ouders en zus vanuit Georgië naar Nederland, waarna het gezin in een asielzoekerscentrum terechtkomt. Daar wordt haar broertje Alexander geboren. Hoewel de twee ruim zeven jaar schelen, hebben ze een sterke band. „In zijn jongere jaren heb ik veel voor hem gezorgd, hij voelde bijna als mijn eigen kind. Toen hij ouder werd, deden we veel dingen samen, zoals sushi eten – dat was onze favoriet – en voerden we goede gesprekken over het leven. We konden goed met elkaar praten.” Na een lastige start in het asielzoekerscentrum gaat het met beiden snel beter. Marina haalt goede cijfers en blinkt uit op school, terwijl Alexander op hoog niveau sport. „Hij deed aan kunstschaatsen en was extreem goed. Ik herinner mij hem als een spontane jongen die vol in het leven stond, met passie en energie.” De situatie verandert als Alexander stopt met kunstschaatsen en gaat studeren. „Alexander voelde de druk om te gaan studeren en koos voor economie, omdat die studie voordelig zou zijn voor zijn toekomst. Hij kwam er echter vrij snel achter dat de studie niks voor hem was. Het was een slimme jongen en tegelijkertijd enorm creatief, hield van muziek maken en timmerde zelfs aan de weg als dj. Daar werd hij gelukkig van.”
Psychose
Na een jaar stopt Alexander toch met studeren. „In het begin leek alles goed te gaan, maar hij verloor zichzelf en kon zijn creativiteit moeilijk kwijt. Ik kon mijn vinger niet op de zere plek leggen, maar één ding was duidelijk: Alexander ging zich steeds slechter voelen.” De situatie gaat pas echt bergafwaarts als Alexander een psychose krijgt. Uiteindelijk belandt hij in een ggz-instelling, waar hij langdurig wordt opgenomen. „Ik bezocht hem elke dag. Het ging niet alleen slecht met hem, maar ook met de andere jongeren die daar zaten. Het leed was hartverscheurend om te zien. Alles ging routinematig en het was gericht op medicatie in plaats van therapie. Voor Alexander werkte deze aanpak niet.” Na twee langdurige opnames kiest Alexander op 22 jarige leeftijd ervoor om uit het leven te stappen. Op het moment dat Marina het nieuws hoort, is ze op vakantie. „Na een moeilijk periode en een burn-out, was het tijd om er even tussenuit te gaan. Ik liep op het strand in Zuid-Frankrijk toen ik een telefoontje kreeg van de politie. Er werd direct om mijn adres gevraagd, dus ik ging er automatisch vanuit dat het om een inbraak in mijn woning ging. Maar in plaats daarvan kwamen ze met het bericht over Alexander. Daarna stortte ik in elkaar op het strand, ik kon niets anders dan huilen. De grond zakte onder mijn voeten vandaan. Ik voelde zó veel ongeloof.”
Rollercoaster aan emoties
Na het overlijden van haar broertje gaat ook de mentale gezondheid van Marina achteruit. „De eerste periode na zijn dood was een rollercoaster aan emoties, daarna belandde ik in een zwart gat. Ik had last van schuldgevoelens. De vraag ’wat als…’ spookte constant door mijn hoofd.” Het lukt haar uiteindelijk om uit de depressie te komen. „Stapje voor stapje ging het beter. Door de juiste ondersteuning, hulp van een psycholoog en fijne mensen om mij heen, zag ik licht aan het einde van de tunnel. Ik ging weer uit bed en trok schone kleding aan. Dat was al een flinke stap in de goede richting. Op een gegeven moment dacht ik: ik wil uit die donkere tunnel komen. Ik verlangde ernaar om te gaan leven.” In de periode daarna verdiept Marina zich in psychologie en mentale gezondheid. Door haar eigen ervaring en die van haar broertje ontstaat het idee voor Stichting Braive. „Er bestonden vrijwel geen organisaties die gericht waren op de mentale gezondheid van jongeren. Ik heb meerdere opleidingen gevolgd en ben in gesprek gegaan met verschillende experts.” Er rust een taboe op terwijl onderwerpen als prestatiedruk juist van deze tijd zijn. Zelf weet ik hoe lastig het is om hulp te vragen, daarom zetten wij ons in om dit taboe op een luchtige manier te doorbreken door middel van bewustwordingscampagnes en trainingen op scholen. Ik wil nu andere jongeren helpen en kan mijn eigen kennis daarbij inzetten. Het is mij gelukt om een traumatische ervaring om te zetten in iets positiefs, daar ben ik trots op.”
Marina Broeva – oprichter Braive
Dit is een copy van de publicatie over Marina die eerder in De Telegraaf verscheen.
Worstel je met suïcidale gedachten of maak je je zorgen om iemand anders? Praat erover! Bel 0800-0113 of ga naar www.113.nl
